De Landelijke India Werkgroep verzint kinderarbeid, part 2: ngo-rescue

In een eerder persbericht van 15 september 2017 stelt NL-Aid dat de Landelijke India Werkgroep (LIW) in het rapport The Dark Sites Of Granite kinderarbeid in de granietgroeves van India verzint (lees: HIER) en dit krijgt een vervolg.

Op 4 oktober publiceert LIW een rectificatie (http://www.indianet.nl/rectification-TheDarkSitesOfGranite.html) waarin Antolini Luigi & C S.p.A en Edwards Slate & Stone niet langer genoemd worden als inkoper van groeve 3 (verwijderingen van pagina’s 20, 43, 45, 47, 48, 49, 50 en 52). De exportdata die LIW heeft ontvangen bevatten geen bewijs voor een relatie tussen deze twee bedrijven en groeve 3.

Intussen heeft NL-Aid de onderzoekers uit India, te weten Rapolu Saidulu, Ravi Raj en P. Kranthi Kumar zoals genoemd in het rapport, kritisch bevraagd over de echtheid van kinderarbeid dat in het rapport wordt gemeld. Via Internet zijn de onderzoekers niet te linken aan een instantie. Het rapport van LIW noemt Glocal Research maar ook dat is niet te traceren op Internet. De onderzoekers worden in het onderzoeksrapport tevens niet voorgesteld en dat geeft weinig legitimiteit aan het geheel. NL-Aid ontving van de Indiase onderzoekers geen reply.

Het rapport noemt de namen van de Nederlandse onderzoekers niet, maar het betreffen D.H. van LIW en H.P. van het FNV. Ook aan hen zijn enkele kritische vragen overlegd over de juistheid van kinderarbeid en ook hier ontving NL-Aid geen enkele reactie. Dit is vreemd. Indien er keihard bewijs is dan reageer je gedreven en werk je mee. Binnen de wetten van sociaalwetenschappelijk onderzoek betekent dit, op dit moment, dat de inhoud van het rapport geen waarde heeft. Een hypothese is namelijk niet ‘waar’ indien je iets beweert, een hypothese is wetenschappelijk ‘waar’ indien deze wordt bewezen.

Het rapport bevat gekochte foto’s van commerciële websites om de lezer een bepaalde impressie te geven. De getoonde foto’s hebben niks te maken met de inhoud van het onderzoek. Door dit in een westers onderzoek ten aanzien van waarheidsvinding te publiceren, maak je binnen de wetten van sociaalwetenschappelijk onderzoeken, een catastrofale denkfout.

Organisaties zoals LIW mogen niet zomaar de vrijheid nemen om kinderarbeid op te roepen, daar bedrijven aan linken en dit publiceren. Zij zijn geen overheid. Juist bij overheid kan een burger zich beroepen op de WOB om de inhoud op juistheid te taxeren. Overheden, universiteiten en erkende onderzoeksbureaus publiceren aan de hand van data die zij bewijzen. Deze is opvraagbaar, misschien niet door elke burger, maar zeker door bepaalde groepen in de samenleving. Zodoende houden we elkaar scherp. LIW lapt alles aan de laars, beweert maar toont geen bewijzen, ook niet als daar naar gevraagd wordt. Dit zegt voldoende over de juistheid van het rapport. Indien LIW bewijzen heeft voor het genoemde rapport, is er geen enkel motief te verzinnen om te kiezen voor radiostilte. Dientengevolge lijkt het reëel te veronderstellen dat ze inmiddels geconcludeerd hebben in India misleid te zijn.

Ngo-rescue

In navolging van ‘Gordon Ramsay: oorlog in de keuken’ en ‘Bar Rescue’ volgt een top-10 van aandachtspunten voor een ngo-rescue:

1. In het artikel De Landelijke India Werkgroep verzint Kinderarbeid worden tien dwalingen genoemd die geneutraliseerd dienen te worden. In elk onderzoek dient iedere dwaling apart te worden geneutraliseerd. In het voorbeeld van LIW kan ik stellen dat zij al jaren weten dat in India kinderarbeid in scène wordt gezet en deze zorg is niet geneutraliseerd.
2. De bewijzen dienen aantoonbaar hard te zijn, middels onaangekondigde steekproeven. De meeste audits worden aangekondigd waardoor de onderzochte partij zich kan voorbereiden en verhalen op elkaar kan afstemmen, veelal wetende wat de onderzoekers willen zien en horen. Positieve steekproeven behoren ook verslagen en gepubliceerd te worden.
3. Wetenschappelijk bewijs maakt bij voorkeur gebruik van triangulatie, bewijsvoering van drie kanten. Bijvoorbeeld: een steekproef, een boekhoudkundige controle en foto’s. Een interview over output met iemand die ‘leeft’ van die output, kan niet aangevoerd worden als bewijs. Daarmee vallen interviews met lokale ngo’s af. Zij mogen wel ‘beweren’ maar diens track record en output (dat zijn twee verschillende dingen) dienen dan wel met een steekproef te worden gecontroleerd.
4. Bij een boekhoudkundige controle dienen eveneens steekproeven te worden ondernomen op de juistheid van de bonnen/facturen, ook op basis van triangulatie.
5. Op basis van wetenschappelijk waterdichte steekproeven dienen generalistische uitspraken gedaan te worden. Dit is de vastgestelde hypothese. Deze kan alleen ontkracht worden door een antithese.
6. Bewijzen dienen navolgbaar te zijn, controleerbaar door derden. In het voorbeeld van LIW dienen de gegevens van kinderen te worden gearchiveerd (naam, social security number, foto, adres, etc) zodat bijvoorbeeld een journalist als steekproef meerdere kinderen thuis kan opzoeken. Niet geopenbaarde bewijzen betekent in de wetenschap hetzelfde als: ‘geen hypothese’.
7. Onderzoekers dienen voorgesteld te worden als individu, met status van dienst en repertoire. Het is prima dat zij in naam van een organisatie werken. In het voorbeeld van LIW is het compleet duister wie de Indiase onderzoekers zijn en wat hun achtergrond is.
8. Aan de tegenpartij van een onderzoek dient te allen tijde de volledige bewijslast te worden overhandigd waarna zij in alle redelijkheid en billijkheid de tijd krijgen om een antithese te vormen. In het voorbeeld van LIW weten de genoemde bedrijven niet eens in welke mijnen of groeves er kinderarbeid waargenomen zouden zijn. Zij kunnen zich daardoor niet eens verdedigen middels een antithese. Je mag een hypothese niet in beton gieten door de antithese op voorhand te dwarsbomen, zoals LIW doet. Het doel van een hypothese is juist dat deze openstaat voor een antithese, anders bedrijf je geen wetenschap maar indoctrinatie.
9. De westerse ngo heeft als doel om steekproeven te nemen en deze, positief of negatief, te publiceren. Zij zijn niet alleen op zoek naar negatief nieuws omdat je dan vooringenomen gaat onderzoeken met suggestieve voorbereidingen en dito vraagstellingen. Zij hebben ook niet als doel om aan iedereen te tonen welke media-aandacht zij hebben verworven omdat daarmee de valkuil opengaat dat het om aandacht gaat. Je toont daar dan mee dat een onderzoek ten koste is gegaan van neutraliteit en met name ten koste van objectiviteit.
10. De westerse ngo is wars van radiostilte, omarmt kritische vragen en staat open voor onwaarheden in het rapport. Zij willen niet zozeer hun waarheid in stand houden maar zij zijn op zoek naar de objectieve waarheid. Zij zien journalisten en criticasters als een middel om alles scherp te krijgen, te verfijnen. Niet alleen bij zichzelf maar ook bij de samenleving. Bij LIW heb ik dit niet getroffen. Als voorbeeld kan ik geven dat LIW niet communiceert op doodeenvoudige vragen als: ‘Hebben jullie voor het rapport The Dark Side Of Granite daadwerkelijk kinderarbeid gezien?’ Als je zulke basale vragen al niet kunt/wilt beantwoorden kun je concluderen dat, zolang dit voortduurt, er überhaupt geen harde uitspraken over kinderarbeid gedaan kunnen worden.

Ten slotte

Het houden van steekproeven lijkt veel werk maar je mag met een grove kam generaliseren als de steekproeven maar wetenschappelijk waterdicht zijn. Je zou steekproeven dienen te nemen van een trackrecord van een individu/ngo, de output van een individu/ngo, controle van de boekhouding, steekproeven binnen de boekhouding en dat wat je wilt onderzoeken. Je kunt op alle fronten drie steekproeven houden (triangulatie) en generalistische hypotheses maken. In het geval van LIW valt de boekhouding weg omdat ze geen ngo onderzoeken. Echter, de Indiase onderzoekers vertegenwoordigen klaarblijkelijk wel een ngo en je zou hun betrouwbaarheid kunnen vergroten door wel boekhoudkundige steekproeven te houden. Deze betrouwbaarheid is in mijn ogen sowieso nul omdat ik als lezer niet weet met wie ik te maken heb. Zowel Glocal Research als de genoemde Indiase onderzoekers worden niet voorgesteld en zijn tevens niet te traceren op het Internet. Om de betrouwbaarheid van je hypotheses te vergroten dienen de bewijzen, de actoren en de actanten zoveel mogelijk voor derden navolgbaar en controleerbaar te zijn.

Om te voorkomen dat je als westerse ngo in diskrediet komt is de top-10 van ngo-rescue van eminent belang. Overigens geldt de top-10 voor alle westerse ngo’s.

Het zou mij niet verbazen dat, in navolging van Antolini Luigi & C S.p.A en Edwards Slate & Stone, ook de overige genoemde bedrijven in het rapport van LIW zich beraden welke juridische stappen ze jegens LIW gaan ondernemen.

Drs. Hans R.J. Sluijter