NL-Aid

Niet alle opinies zijn opgenomen in het digitale boek ‘ontwikkelingssamenwerking ontwikkelt geen samenwerking’. Sommige van hen vinden via NL-Aid weer een weg, met de oude publicatiedatum van Updaid.

foto: Prof. Dr. Gerrit Jan Huizer (1929-1999)

Ontwikkelingswerkers hebben te maken met moeilijke momenten. Ooit verhaalde een kennis van me over een opvangkamp in de Palestijnse gebieden waar ze werkzaam was. Er waren bijna geen medicijnen meer in het kamp en men besloot om deze alleen voor urgente en schrijnende gevallen te gebruiken. Op een gegeven moment wendt een moeder met een redelijk ziek kind zich bij mijn kennis, maar ze moest haar teleurstellen. Op dat moment ging de moeder over tot emotionele chantage. Ze dreigde haar kind om te brengen als ze niet binnen 24 uur werd geholpen. Mijn kennis hield vol en de volgende dag bracht de moeder haar kind om. Ze maakte een enorme stampei, gaf mijn kennis de schuld en ruide iedereen tegen haar en haar collega’s op om in opstand te komen. Mijn kennis stopte acuut met werken in die regio omdat ze niet meer wist waar ze het nu allemaal voor deed. Ze probeerde zoveel mogelijk mensenlevens te redden, terwijl aan de andere kant de eigen bevolking op deze manier met levens omging. Een onbegrijpelijk en bitter verhaal.

(meer…)

Niet alle opinies zijn opgenomen in het digitale boek ‘ontwikkelingssamenwerking ontwikkelt geen samenwerking’. Sommige van hen vinden via NL-Aid weer een weg, met de oude publicatiedatum van Updaid.

Foto: visum Polen 1984

Begin jaren ’80 zat ik nog als leerling op het voortgezet onderwijs. Het waren donkere dagen omtrent de Koude Oorlog. Na het overlijden van Sovjets president Brezjnev in 1982, was er veel wisseling van de wacht. Koeznetsov, Andropov, Tsjernenko en Gromyko volgde hem wisselend op tot 1988 toen Gorbatsjov aan de macht kwam en het over een andere boeg gooide. De Tweede Wereldoorlog maakte van Polen dé killing field. Nederland telt aan het einde van de oorlog ruim 200.000 doden (2,3% van de totale bevolking) maar Polen telt er 6 miljoen (18,5%). Het land was tijdens de oorlog stamplaats voor getto’s, massa-executies en vernietigingskampen. Van de binnenstad van Warschau was niets maar dan ook niets meer overgebleven. Ook andere steden kwamen zwaar gehavend de oorlog door. Ten tijde van 1984 hingen er in de basisscholen allerlei communistische onderwijsleermaterialen aan de muur: platen met tanks, handwapens, soldaten, Lenin en Stalin. Er heerste een cultuur van indoctrinatie zoals we dat nu met Noord-Korea kennen. Het waren duistere tijden.

(meer…)