Posts Tagged ‘Hans Sluijter’

Nostalgie anno 1984: voedseltransport naar Polen

maandag, februari 15th, 2010

Niet alle opinies zijn opgenomen in het digitale boek ‘ontwikkelingssamenwerking ontwikkelt geen samenwerking’. Sommige van hen vinden via NL-Aid weer een weg, met de oude publicatiedatum van Updaid.

Foto: visum Polen 1984

Begin jaren ’80 zat ik nog als leerling op het voortgezet onderwijs. Het waren donkere dagen omtrent de Koude Oorlog. Na het overlijden van Sovjets president Brezjnev in 1982, was er veel wisseling van de wacht. Koeznetsov, Andropov, Tsjernenko en Gromyko volgde hem wisselend op tot 1988 toen Gorbatsjov aan de macht kwam en het over een andere boeg gooide. De Tweede Wereldoorlog maakte van Polen dé killing field. Nederland telt aan het einde van de oorlog ruim 200.000 doden (2,3% van de totale bevolking) maar Polen telt er 6 miljoen (18,5%). Het land was tijdens de oorlog stamplaats voor getto’s, massa-executies en vernietigingskampen. Van de binnenstad van Warschau was niets maar dan ook niets meer overgebleven. Ook andere steden kwamen zwaar gehavend de oorlog door. Ten tijde van 1984 hingen er in de basisscholen allerlei communistische onderwijsleermaterialen aan de muur: platen met tanks, handwapens, soldaten, Lenin en Stalin. Er heerste een cultuur van indoctrinatie zoals we dat nu met Noord-Korea kennen. Het waren duistere tijden.

(meer…)

‘Canned hunt’, kat in het bakkie

maandag, februari 1st, 2010

Niet alle opinies zijn opgenomen in het digitale boek ‘ontwikkelingssamenwerking ontwikkelt geen samenwerking’. Sommige van hen vinden via NL-Aid weer een weg, met de oude publicatiedatum van Updaid.

Kent u het begrip ‘canned hunt’, ook wel ‘captive hunt’? Ik vertaal het vrijuit als ‘kat in het bakkie’. Bedreigde diersoorten zoals gefokte leeuwen worden in het wild aan een boom vastgebonden waarna hij of zij wordt doodgeschoten door een schutter die er $ 25.000,- voor betaalt. Ze noemen dit ‘jacht’ of ‘sport’. Vervolgens laat de schutter een geposeerde foto maken met in de ene hand een geweer en de andere hand op de dode leeuw. Dit hebben ze nodig om zich een grote jongen te voelen. De slachtoffers hebben geen schijn van kans. En omdat ze door boeren op de gamefarms door mensenhanden zijn gefokt en opgegroeid, zijn de leeuwen tam en niet bang voor mensen. De klant kan dus van dichtbij zijn kans waarmaken. Opvallend is verder dat er voornamelijk witte leeuwen voor deze trofeeënjacht worden gefokt. Ze zijn in een tamme omgeving relatief makkelijk te fokken en klanten zijn er dol op. De klanten, ook wel de ‘big game hunters’ genoemd, zijn voornamelijk Amerikaanse mannen.

(meer…)