Mysterie Mega-Tsunami opgelost: oorzaak van wereldwijde seismische activiteit onthuld

Dit zou zeker voor paniek moeten zorgen.

In 2023 stonden wetenschappers voor een raadsel door een mysterieus seismisch signaal dat elke 90 seconden de wereld over ging, negen dagen lang.

Twee jaar later heeft satellietbeelden de angstaanjagende bron van deze trillingen onthuld — enorme mega-tsunami’s die door een fjord in Groenland klotsten, volgens een studie gepubliceerd in “Nature Communications”.

De gigantische watermuren — waarvan één 650 voet hoog was, ongeveer de helft van de hoogte van het Empire State Building — werden veroorzaakt door het instorten van een enorme berghelling, uitgelokt door een opwarmende gletsjer, aldus het rapport.

In totaal stortten 25 miljoen kubieke meter rots en ijs neer in de afgelegen Dickson Fjord in Oost-Groenland, meldde de Daily Mail.

Dit veroorzaakte kolossale golven, bekend als seiches, die negen dagen lang heen en weer golfden in het waterlichaam als een gigantische badkuip of golfslagbad — vandaar de mysterieuze trillingen, meldde Live Science.

“Dat is een enorme muur van water die heen en weer kaatst,” vertelde de hoofdauteur van de studie, Thomas Monahan, een promovendus in de technische wetenschappen aan de Universiteit van Oxford, aan de Daily Mail.

Hij schatte dat de kracht die over de lengte van de fjord werd uitgeoefend 500 Giga Newton bedroeg, “gelijk aan de kracht die wordt geproduceerd door 14 Saturn V-raketten die tegelijkertijd worden gelanceerd.”

Hoewel dit seismische fenomeen over de hele wereld werd gevoeld, waren er geen waarnemingen van deze tsunami’s of aardverschuivingen om de theorie te bevestigen. Zelfs een Deens militair schip dat drie dagen na het eerste seismische evenement de fjord binnenvoer, zag de seiche niet die de planeet schudde.

Gelukkig konden de onderzoekers van Oxford de ontbrekende gegevens invullen door gegevens te analyseren die waren vastgelegd door de nieuwe Surface Water and Ocean Topography (SWOT) satelliet, die, zoals de naam al doet vermoeden, water op het oppervlak van de oceaan volgt.

Met behulp van een tool genaamd Ka-band Radar Interferometer (KaRIn), kan de technologie 90% van al het water op het oppervlak van de oceaan in kaart brengen.

De traditionele methode voor het meten van tsunami’s, satellietaltimetrie, omvat het uitzenden van radarimpulsen naar het oppervlak van de oceaan vanuit de baan en vervolgens het meten van de hoogte van de golf op basis van de tijd die het duurt voordat de puls terugkeert.

Helaas is deze techniek enigszins beperkt omdat het geen nauwkeurige metingen kan uitvoeren in een afgesloten ruimte zoals de fjord.

Daarentegen kan KaRin met schokkende precisie de terugkeer van radarsignalen vastpinnen met behulp van twee enorme antennes.

Gewapend met deze technologie konden fjordenforensische experts tegenovergestelde bewegingen in de fjord waarnemen, die hun aanwezigheid bevestigden. Ze hebben dit vervolgens gecross-referenced met seismische waarnemingen, evenals weers- en getijdegegevens, om de golven te recreëren en te verbinden met de trillingen.

Medeauteur van de studie, Professor Thomas Adcock, zei: “We zullen nieuwe inzichten kunnen krijgen in oceanische extremen zoals tsunami’s, stormvloeden en freakgolven. Om echter het meeste uit deze gegevens te halen, zullen we moeten innoveren en zowel machine learning als onze kennis van oceaanfysica moeten gebruiken om onze nieuwe resultaten te interpreteren.”

Monahan beschouwde de geavanceerde technologie als bijzonder cruciaal.

“Deze studie toont aan hoe we de volgende generatie satelliettechnologieën voor aardobservatie kunnen benutten om deze processen te bestuderen,” zei hij.