Italiaanse Astronomen Ontdekken Dicht ‘Fossiel Sterrenstelsel’: 3 Miljard Lichtjaar Ver!

Een team van Italiaanse astronomen heeft een fossiel sterrenstelsel ontdekt dat naar schatting 3 miljard lichtjaar van de aarde verwijderd is. Dit maakt het een van de meest afgelegen voorbeelden van zijn soort buiten ons lokale universum.

Het sterrenstelsel, genaamd KiDS J0842+0059, werd geïdentificeerd door het Italiaanse Nationaal Instituut voor Astrofysica met behulp van de Large Binocular Telescope op Mount Graham in Arizona.

Deze telescoop is speciaal ontworpen voor het opsporen van sterren en planeten buiten ons eigen zonnestelsel. Ondanks de geavanceerde technologie van de telescoop, is het soms een kwestie van wachten tot het licht van verre objecten zichtbaar wordt.

Zelfs als het licht van deze objecten nabijgelegen systemen bereikt, zijn er volgens wetenschappers nog tal van factoren die de ontdekking kunnen verhinderen of tenietdoen.

“Reliekstelsels zijn stelsels die toevallig niet zijn samengegaan met andere sterrenstelsels en daardoor min of meer intact zijn gebleven door de tijd heen. Deze objecten zijn zeer zeldzaam omdat de kans op een fusie met een ander sterrenstelsel naarmate de tijd verstrijkt natuurlijk toeneemt,” vertelde Crescenzo Tortora, een onderzoeker bij INAF en de hoofdauteur van de studie, aan CNN.

De vorming van een sterrenstelsel vereist een “vroeg uitbarsting van sterrenvorming”, die “de voorloper van dit relikwie” achterlaat, volgens medeauteur van de studie Chiara Spiniello, een onderzoeker aan de Universiteit van Oxford in het VK.

Een relikwie in deze context is een object dat “ten minste 75% van zijn massa heeft gevormd in de eerste fase” en bijna volledig de tweede fase overslaat, vertelde Spiniello aan de media.

De begeerde tweede fase die het fossiele sterrenstelsel vrijwel overgeslagen heeft, vindt plaats wanneer nabijgelegen sterrenstelsels beginnen te interageren met elkaar. Hierbij kunnen de sterrenstelsels soms samensmelten of elkaar opslokken, wat totale veranderingen in vorm, grootte en sterpopulaties kan veroorzaken.

Fossiele sterrenstelsels zijn doorgaans oud, compact en dicht. Ze bevatten hun eigen sterren en zelfs planeten die waarschijnlijk veel dichter bij elkaar staan dan die in ons eigen stelsel.

“Ze bevatten miljarden sterren zo groot als de zon en vormen geen nieuwe sterren meer — ze doen in wezen niets, en ze zijn de fossiele overblijfselen van het zeer oude universum. Ze zijn gevormd toen het universum nog heel jong was. En dan, om redenen die we eerlijk gezegd nog niet begrijpen, interageerden ze niet. Ze fuseerden niet met andere systemen. Ze evolueerden ongestoord en bleven zoals ze waren,” legde Spiniello uit.

Het is onduidelijk waarom fossiele sterrenstelsels de tweede fase, die gewoonlijk de entiteiten dwingt om te interacteren, hebben overgeslagen. Sommige wetenschappers hebben gesuggereerd dat supermassieve zwarte gaten sterke winden konden hebben gecreëerd die de sterrenstelsels isoleerden of meer sterrenvorming voorkwamen.

De nieuwe sterrenstelsel, vanwege de enorme afstand, wordt waargenomen zoals het was toen het 3 miljard jaar geleden voor het eerst werd gevormd, omdat het zo lang duurt voordat het licht van die entiteit de aarde bereikt.

Spiniello hoopt dat het sterrenstelsel voor altijd onveranderd zal blijven, maar kan niet zeker zijn aangezien wetenschappers nog steeds niet weten wat het ervan weerhoudt om met andere sterrenstelsels te interacteren.