Heb je een hekel aan kauwgeluiden? Het verhoogt je risico op depressie!

Stilte, alstublieft!

Erger je je aan het geluid van kauwen, kraken, slurpen, geeuwen, het klikken van een pen, tikken, druppelend water, snuiven, fluiten en ademhalen? Dan kun je last hebben van misofonie.

Dit begrip, dat voor het eerst werd geïntroduceerd in 2001, verwijst naar een chronische aandoening waarbij bepaalde geluiden heftige negatieve reacties uitlokken die het dagelijks leven en sociale interacties kunnen beïnvloeden.

Onderzoek schat dat tussen de 5% en 20% van de bevolking aan misofonie lijdt, maar dit aantal kan hoger zijn omdat het vaak een ‘sterk ondergerapporteerd fenomeen’ is.

Onderzoek uit Nederland toont aan dat mensen met misofonie mogelijk een verhoogde genetische aanleg hebben voor angststoornissen, depressie, posttraumatische stressstoornis (PTSS) en tinnitus, een constante zoem of rinkeling in de oren.

“We ontdekten dat de genetica van misofonie gerelateerd was aan de genetica van de persoonlijkheidstrek ‘prikkelbaarheid’, wat eigenlijk de kern van misofonie is,” zei Dirk J.A. Smit, universitair docent psychiatrische neurowetenschappen en genetica aan het Medisch Centrum van de Universiteit van Amsterdam, vorig jaar tegen PsyPost.

“Je wordt geïrriteerd en boos als je het triggergeluid hoort, wat vervolgens kan leiden tot vermijdingsgedrag, schuldgevoelens en meer.”

Smit leidde een onderzoek waarbij gegevens van 80.000 mensen werden gebruikt die via 23andMe en andere bronnen aangaven mogelijk misofonie te hebben.

Het team selecteerde 44 kenmerken en stoornissen voor zijn genetische correlatieanalyse, waaronder psychiatrische en audiologische aandoeningen, persoonlijkheidskenmerken en sociaaleconomische factoren zoals opleiding.

Eerder onderzoek identificeerde het genetische locus rs2937573 als sterk gekoppeld aan gevoeligheid voor kauwgeluiden. Deze marker bevindt zich nabij het TENM2-gen, dat een cruciale rol speelt in de hersenontwikkeling.

Smit vertelde aan PsyPost dat “de meeste resultaten” van zijn analyse “niet echt een verrassing waren” — hij vond een genetische overlap tussen woede-gerelateerde misofonie en PTSS, angst en ernstige depressieve stoornis, evenals een correlatie voor het risico op tinnitus.

“Wat deze link drijft, is niet duidelijk, maar tinnitus heeft bijna altijd een duidelijke oorzaak in gehoorverlies van een bepaald soort, dat kan komen door blootstelling aan luide muziek, ototoxische medicatie, infectie of veroudering,” zei hij tegen het medium.

“Maar het is ook bekend dat psychologische factoren een rol spelen in het niveau van ervaren verstoring, dus dit kan de link zijn.”

Opvallend was de negatieve correlatie met autismespectrumstoornis (ASS).

ASS wordt gekenmerkt door verschillen in sociale communicatie, evenals de aanwezigheid van repetitief gedrag en gefocuste interesses.

“Er was een kleine maar negatieve correlatie tussen de genetica van misofonie en die van autisme,” vertelde Smit aan PsyPost. “Aangezien autisme vaak wordt geassocieerd met problemen met sensorische gevoeligheid, was dat onverwacht. Ik verwachtte een positieve correlatie.”

Smit zei dat er meer onderzoek nodig is naar de mogelijke genetische links naar misofonie. Een belangrijke beperking van zijn studie, gepubliceerd in Frontiers in Neuroscience, is dat de gegevens afkomstig waren van mensen die zichzelf identificeerden als hebbende misofonie, in plaats van dat ze formeel waren gediagnosticeerd.

Een andere beperking is dat de studie zich concentreerde op woede als de primaire reactie op de triggergeluiden.

Symptomen van misofonie kunnen ook angst, walging, angst en emotionele nood omvatten, evenals fysieke tekenen zoals verhoogde hartslag, zweten, spierspanning en beklemming op de borst.